[Het is donker in
het lokaal, 20:03 op de woensdagavond. Van een enkele telefoon schijnt een
felle zaklamp, het licht dansend op de muren van het lokaal.]
Nu is het tijd om weer terug te gaan. Om weer in het ruimteschip te stappen en terug te keren. Maar terwijl je dat doet, realiseer je je dat je altijd kan terugkeren. Dat je altijd terug kan komen naar dit favoriete plekje. Je landt. Je voelt de warmte op je buik bij elk ademhaling. Je doet je ogen weer open.”
-Carla, ontspanningsoefening op de derde SIG-training
De afgelopen twee weken waren weer erg druk. Ik heb gewerkt aan het ontwerp van mijn personage; om het in de simpelste termen te beschrijven is het een Samoerai krijger met twee mechanische ledematen.
Hoewel ik eigenlijk nog verder zou moeten werken aan het ontwerp, is de tijd op en moest ik doorgaan. Ik zit nu in de fase van het sculpten: het boetseren van digitale klei op de computer.
Ik lig best ver achter maar ben nu een inhaalslag aan het maken.
Op de maandagen werk ik aan mijn traditionele kleimodel. Ik heb een model van een T-rex, en maak op dit moment een replica van het been.
Op Woensdagen ga ik naar anatomielessen. Ik ken nu ongeveer 30 unieke spieren in het menselijk lichaam (veel zijn gespiegeld naar de andere kant van het lichaam) en maak tekeningen om ze beter te onthouden en te leren waar ze vastzitten. Ook het skelet krijgt aandacht.
De SIG-training op de woensdagavonden, stress de baas, had veel weg van een alcohol praatgroep. We zaten in een cirkel en vertelde wat ons doel was en of we nog negatieve (/irrationele) gedachten hadden in de afgelopen tijd, en hoe we deze konden ombuigen naar rationele gedachten.
Lichamelijk gaat het goed met me, komende woensdagochtend daal ik af naar 15 mg Prednison. Ik heb nog steeds slechte slaap, maar ook dit gaat steeds een beetje beter. Ik wordt in ieder geval niet meer tussendoor wakker en slaap in een keer door.
Op naar week 5 van blok C!
Reacties
Een reactie posten