Pizza's, steunzolen en anatomie

 Deze blog is geschreven onder het genot van een waterig lentezonnetje.

Afgelopen week was weer erg gevuld. Het begon op de vroege maandag morgen (lees: 7:15), toen ik in Youri-stijl 5 minuten voor tijd in de wachtkamer van de podotherapeut aankwam. Ik kreeg mijn steunzolen, en gelukkig pasten ze meteen in mijn schoenen. “Het duurt twee à drie weken voordat je er aan gewend bent, in het begin zal je er wel last van hebben”. Ik heb ze sindsdien niet meer willen uit doen.



De linkerzool is 1 cm hoger, de maximale in de schoen-verwerkbare verhoging. Dit zorgt er voor dat mijn bekken rechter staat, maar als gevolg staat mijn bovenlichaam dus weer scheef en moet die terug recht gaan staan. Hopelijk lukt dit een beetje, want op mijn leeftijd is het al grotendeels vergroeid.

De Himalaya gebergten in het midden van de zolen zijn er om het inzakken van mijn benen tegen te gaan. Ik merk nu al dat ik tijdens het lopen veel steviger in mijn schoenen sta, en dat ik minder de neiging heb om mijn gewicht te verschuiven tussen linker en rechterbeen tijdens het stilstaan.


Toen ik eenmaal aankwam in Breda heb ik twee uur opgeruimd en schoongemaakt, want het was best stoffig na 5 weken vakantie. Bij mijn bezoek aan de Jumbo koos ik voor de verkeerde kassa, en moest ik een preek aanhoren van een rasechte Brabander over hoe het binnen toch warmer is dan buiten, en dat er absoluut geen reden voor haast was.

Daarna begon de week pas echt. Dinsdag ging ik weer naar school en hoorde ik aan het eind van de dag van Colin (= leider leerkrachten jaar 2) dat ik goed op weg was. Ik werkte deze week verder aan de silhouetten van vorige week.


Woensdag begon ik met anatomie les van Andrew; er was een ¼ schaalmodel van het menselijk lichaam – zonder huid en vet – neergezet in het midden van de groep, en we moesten het tekenen. Tijdens het tekenen vertelde hij over de verschillende spieren die we konden zien; de biceps brachiales, deltoidius, brachialis, tricep…

Na deze les ging ik samen met Tervel naar een lezing over PBR (physically based rendering, een manier van realistisch licht laten reflecteren op alle materialen, van metaal tot aan plastic) en hier kwamen we te laat erachter dat het een lezing voor programmeurs was. Toen er natuurkundige formules op het scherm kwamen die zo lang waren dat ze niet op één pagina pasten, zijn we stilletjes gevlucht.

In de avond zou ik naar de eerste SIG-training bijeenkomst gaan, maar ik was het helemaal vergeten en heb hem gemist. Deze trainingen zijn bedoeld om studiestress tegen te gaan, iets waar ik best veel last heb. Volgende week is de tweede bijeenkomst.

Donderdag bleef ik thuis en werkte ik daar aan mijn schoolwerk. In de avond kwam Tervel langs en gingen we samen pizza eten bij de Italiaan. Daarna werkten we verder aan ons schoolwerk bij mij thuis. Toen er tijdens het snijden van een rol salami een blokje salami wegschoot en rakelings langs Tervel’s computerscherm vloog – en Tervel zich helemaal rot schrok en meteen zijn scherm ging poetsen – ging ik stuk van het lachen.


De week verliep verder rustig. Ik was net voor de sneeuw Breda ontvlucht en had geen vertraging.

In het weekend oefende ik op de piano en drums, las ik verder in m’n spannende boeken en maakte ik op zondag weer een gerecht. Deze keer: frachos.