De tijd vliegt, en ik blijkbaar ook, want afgelopen week was ik weer in het buitenland te vinden. Van dinsdag 29 oktober tot dinsdag 5 november was ik op bezoek bij de ouders van Gonzalo in de buurt van de stad Salamanca (160.000 inwoners), Spanje, noord-west van Madrid.
De reis duurde in totaal 10 uur (trein, bus, vliegtuig, auto), langer dan verwacht door files bij Madrid en een man die uit het vliegtuig moest worden gehaald (getild, aan armen en benen) door de marechaussee. Op het vliegveld werden we opgehaald door de vader van Gonzalo en van daar reden we naar Salamanca. We kwamen 's avonds laat aan en daar ontmoette ik Gonzalo's moeder, Rosa.
Na een kleine maaltijd gingen we naar bed. Ik had de hele vakantie mijn eigen kamer.
De vakantie was over het algemeen rustiger dan die in Bulgarije. Waar ik me in Bulgarije onder de rijken bevond, was ik hier in een normaal gezin zoals in onze familie.
Het weer was heel Nederlands; veel bewolking, veel wisseling tussen regen en zon, en heel veel wind. Vooral de laatste dagen was het slechter.
We hebben voornamelijk steden bekeken: Madrid, Salamanca, Valladolid. Bij onze excursies naar Salamanca en Valladolid kregen we een rondleiding door de vader van Gonzalo. Zo kreeg ik veel legendes en verhalen te horen bij de dingen die ik zag. Bijvoorbeeld dat de victors die op de muren waren geschilderd, het teken zijn van iemand die cum laude is afgestudeerd. Deze student organiseert een stierengevecht en met het bloed van de stier werd de victor in bloed op de muur geschreven.
Een ander verhaal ging over de voorgevel van de universiteit van Salamanca (Salamanca is een echte studentenstad): als een student de kikker niet kon vinden in de sculptuur, zou hij niet afstuderen.
(Hij zit bovenop een schedel, op het plaatje in de gele cirkel)
In Madrid was onze hoofdattractie het museum van kunst (Musea del Prado). Gonzalo en ik gingen met de bus naar Madrid (+- 2.5 uur reizen) en daar liepen we eerst door de stad voordat we bij het museum kwamen. Drie verdiepingen boordevol schilderijen, waaronder van Goya, Bruegel, Rubens, Rembrandt, Caravaggio en Velázquez. Hier mocht ik geen foto's nemen.
De rest van de vakantie was veel wandelen, veel praten. We zijn twee keer naar de bioscoop geweest, één keer naar een Spaanse film (Mientras dure la guerra) waar ik helaas niets van begreep. De film was opgenomen in Salamanca zelf, dus ik zag veel gebouwen terugkomen.
Op de laatste dag heb ik een bloemetje gekocht en een zakje stroopwafels achtergelaten. Auto, vliegtuig. Na een pitstop op Schiphol waar we een voedselpakket kregen van Jessica reden we nog 50 minuten met de trein voordat we eindelijk doodop aankwamen in Breda. Om 01:00 ging het licht uit.
Hieronder nog wat foto's van de reis:
Reacties
Een reactie posten